Filmy społeczeństwo

W obrazie tym, zrealizowanym na motywach powieści Braci Strugackich "Piknik na skraju drogi", akcja toczy się w bliżej nieokreślonej zamkniętej Strefie. Podobno istnieje tam komnata, która spełnia marzenia. W podróż do komnaty udaje się modny Pisarz i poważany Profesor – każdy z nich ma swoje powody, o których woli jednak nie mówić. Ich przewodnikiem staje się tajemniczy Stalker – "ni to jurodiwy, ni to apostoł nowej wiary"...

W tym filmie tytuł brzmi niewinnie. W rzeczywistości to obraz porządnych, zdawałoby się, młodych małżeństw z niewielkiego miasteczka. Ich życie to na pozór sielanka - wspólne spotkania, place zabaw, pływanie z dziećmi. Idealne dzieci, idealni rodzice. Dzieci mają w przyszłości osiągać szczyty kariery, a znudzeni małomiasteczkowym życiem i nieustanną grą pozorów rodzice poszukują ucieczki i zapomnienia w ukradkowych romansach i internetowej pornografii.

Blade wraca sprzymieżając się z grupą "normalnych" wampirów, aby walczyć z nową, silniejszą i doskonalszą odmianą. Po początkowych nie powodzeniach, w końcu udaje się zapobiec rozwojowi nowej rasy i obronić ludzkość przed zagładą.

Jane Morton, psychiatra z Dublinu pogrążona w żałobie po śmierci męża i syna, zostaje wyznaczona do zbadania sprawy młodej Dorothy Mills. 15 letnia dziewczynka oskarżona została o próbę uduszenia dziecka. Po dotarciu na małą, irlandzką wysepkę Jane odkrywa otoczoną lękiem, religijną społeczność, w której żyje Dorothy. Po dokładnym przyjrzeniu się badanej sprawie, Jane stwierdza, że dziewczynka została opętana. Wszystko zmienia się diametralnie, gdy Dorothy przemawia głosem Davida, zmarłego syna lekarki.

Dzielnica Ajami w Jaffie jest tyglem kulturalnym, wybuchowym miejscem, w którym obok siebie żyją Żydzi, muzułmanie oraz chrześcijanie. Tragiczna w skutkach kruchość życia, a także konieczność wzajemnej koegzystencji kilku różnych narodowości i kultur jest codziennym doświadczeniem mieszkańców Ajami. Najbliżsi sąsiedzi okazują się być największymi wrogami. Nie ma zatem lepszego miejsca na pokazanie nie tylko kolizji, lecz także dążenia do zachowania wolności odmiennych od siebie kultur. Wrażliwy trzynastolatek, Nasri (Fouad Habash), oraz jego starszy brat, Omar (Shahir Kabaha), żyją w strachu o rodzinę po tym, jak ich wuj zranił ważnego członka klanu. Naiwny młody uciekinier z terytoriów palestyńskich Malek (Ibrahim Frege), pracuje nielegalnie, aby zarobić na operację matki. Bogaty Binj (Scandar Copti) marzy o przyszłości ze swoją żydowską narzeczoną, a policjant Dando (Eran Naim) obsesyjnie próbuje odnaleźć brata, który niedawno zaginął.

Rok 2123. W obliczu kurczących się zasobów ludzkość może przetrwać tylko dzięki trudnej wymianie: w wieku 50 lat każdy obywatel zostanie przemieniony w drzewo. Kiedy Stefan odkrywa, że ​​jego żona Nora zdecydowała się na oddanie swojego ciała przed czasem, wyrusza w podróż, by ją uratować.

W Japonii w niedalekiej przyszłości przyśpiesza starzenie się populacji. Rząd uważa, że ​​od pewnego wieku seniorzy stają się bezużytecznym obciążeniem dla społeczeństwa i tworzy program „Plan 75”, który oferuje wsparcie logistyczne i finansowe w celu zakończenia ich życia. Kandydatka do Planu 75, Michi (Chieko Baishô), rekruterka rządowa Hiromu (Hayato Isomura) i młoda filipińska pielęgniarka Maria (Stefanie Arianne), muszą zmierzyć się ze śmiertelnym paktem.

Jesteśmy w nowojorskim metrze. Tutaj spotykają się wszyscy – młodzi i starzy, właściwie każdy pasażer ma inny kolor skóry albo inne pochodzenie. Kamera zatrzymuje się na niektórych twarzach, przygląda się im dłużej. Kim są ci ludzie? Z off-u słyszymy opowieści niektórych z nich: o czym myślą, czym się zajmują, dokąd jadą. To jest punkt wyjścia. Za kilkoma osobami podążamy do ich miejsca pracy, zamieszkania, czy tam gdzie lubią przebywać: do nocnego klubu, na miejską plażę… Obserwujemy ich. Czasem są to zwykłe sceny z codziennego życia, czasem – ważne momenty.

Film przedstawia kulisy, skutki i ofiary internetowej cenzury, która de facto okazuje się idealnym narzędziem do sterowania rzeczywistością. Wysoko postawieni eksperci techniczni i byli czyściciele sieci opowiadają o potrzebie i praktyce takich działań. Okazuje się, że media społecznościowe negocjują z niektórymi krajami dostęp do materiałów krytycznych wobec ich rządów. Jak to możliwe, że wielkie internetowe korporacje, takie jak Facebook, czy Instagram o niewielkiej lub zerowej odpowiedzialności wobec swoich klientów mają dziś taką władzę, o jakiej do tej pory większość państw mogłaby tylko pomarzyć?